درمان بی اختیاری مدفوع بزرگسالان و کودکان
[ ]
بسته به علت بی اختیاری مدفوع، درمان می تواند شامل یک یا چند مورد از رویکردهای زیر باشد: تغییر رژیم غذایی، تمرین روده (بیوفیدبک)، داروها یا جراحی.
درمان با رعایت تغذیه در خانه
هدف از تغییرات رژیم غذایی این است که از خوردن غذاها یا نوشیدنی هایی که ممکن است باعث شل شدن مدفوع شوند، اجتناب کنید، از جمله:
- کافئین، الکل، مقداری آب میوه و آلو
- حبوبات و سبزیجات خانواده کلم
- غذاهای تند و گوشت های پخته شده یا دودی
- محصولات لبنی
- شیرین کننده های مصنوعی
سایر غذاها مدفوع را غلیظ می کنند که ممکن است به مدیریت مدفوع کمک کند. این غذاها عبارتند از:
- موز
- سس سیب
- کره بادام زمینی
- ماکارانی
- سیب زمینی
- پنیر
دارو برای درمان بی اختیاری مدفوع
داروهایی که معمولاً تجویز می شوند شامل داروهای ضد اسهال و مکمل های فیبر هستند. این داروها حرکت مدفوع را از طریق روده کاهش می دهند و مدفوع را سفت می کنند. بدون مشورت با پزشک خود از داروهای بدون نسخه استفاده نکنید.
تمرین روده
دو نوع تمرین برای تقویت روده وجود دارد:
- هدف از نوع اول ایجاد یک الگوی منظم برای “رفتن به دستشویی” است. با تنظیم یک برنامه روتین، می توانید حرکات روده خود را بهتر مدیریت کنید. مصرف روزانه تنقیه در زمان های ثابت به تنظیم دفع مدفوع و کاهش دوره های بی اختیاری مدفوع کمک می کند. بدون اینکه با پزشک خود مشورت کنید از تنقیه استفاده نکنید.
- هدف از نوع دوم تمرین روده، یادگیری تمرینات خاصی است که می تواند عضلات اطراف مقعد را تقویت کند. یک پزشک یا پرستار آموزش دیده به شما آموزش می دهد که چگونه عضلات مرتبط با این ناحیه را پیدا کرده و تمرینات را انجام دهید. این فرآیند بیوفیدبک نامیده می شود.
روشهای تشخیص بی اختیاری در دفع
برای تشخیص بی اختیاری مدفوع می توان آزمایش های زیر را انجام داد:
- مانومتری مقعدی: این تست قدرت عضلات اسفنکتر مقعد را بررسی می کند. یک لوله کوتاه و نازک که در مقعد و راست روده قرار می گیرد، برای اندازه گیری سفتی اسفنکتر استفاده می شود.
- سونوگرافی اندولومینال یا سونوگرافی رکتال: این آزمایش به ارزیابی شکل و ساختار عضلات اسفنکتر مقعد و بافت اطراف آن کمک می کند. در این آزمایش، یک پروب کوچک در مقعد و راست روده قرار داده می شود تا از اسفنکترها عکس بگیرد.
- تست نهفتگی حرکتی انتهایی عصب پودندال: این تست عملکرد اعصاب پودندال را که در تنظیم روده نقش دارند اندازه گیری می کند.
- الکترومیوگرافی مقعدی (EMG): این آزمایش مشخص می کند که آیا آسیب عصبی دلیل درست کار نکردن اسفنکترهای مقعدی است یا خیر. همچنین هماهنگی بین راست روده و عضلات مقعد را بررسی می کند.
- سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر یا پروکتوسیگموئیدوسکوپی: این آزمایش انتهای روده بزرگ یا کولون را ارزیابی کرده و هر گونه ناهنجاری مانند التهاب، تومور یا بافت اسکار را که ممکن است باعث بی اختیاری مدفوع شود، مشخص می‌کند. برای انجام این آزمایش، یک لوله نازک با دوربینی که در انتهای آن نصب شده است، تا روده بزرگ سیگموئید وارد راست روده می شود. این کار اجازه می دهد تا پوشش روده دیده شود.
[ بازدید : 68 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
